19 موسّایا گۆن آیان گوَشت: ”کَسّ تان سُهبا چه اے وراکان هچّ اێر مکنت.“
تان سُهبا چه آییا هچّ پَشت مکپیت. اگن تان سُهبا چیزّے سر آتک، آسا بسۆچێتی.
بله لهتێنا موسّائے هبر گۆش نداشت. آیان چه اے وراکان چیزّے تان سُهبا وتی کرّا اێر کرت، بله اے وراک کِرم کپت و بۆ کنگا لَگّتنت. گڑا موسّا آیانی سرا زَهر گپت.
موسّایا گۆن آیان گوَشت: ”هُداوندا چۆ گوَشتگ: ’باندا شَبَّتئے رۆچ اِنت، هُداوندئے گیشّێنتگێن پاکێن رۆچ اِنت، په آرام کنگا. شمارا هرچے که پَچگی اِنت، مرۆچی بپَچێت و هرچے که لَهڑ دئیگی اِنت، مرۆچی لَهڑ دئیێت. هرچے که سرَ کئیت، په بانداتیگێن رۆچا اێرِش کنێت.‘“
کُربانیگئے هۆنا که منی دێما پێشَ کنئے، ترا هچّ هُمیردارێن چیزّ گۆن مبیت. منی ائییدئے کُربانیگئے پیگ تان سباها پَشت مکپیت.
په بانداتیگێن رۆچا پرێشان و پِگریگ مبێت، چێا که باندات، وتی پِگرا وتَ کنت. مرۆچیگێن جنجال، په مرۆچیگا بَسّ اَنت.