موسّایا وتی دست دریائے سرا شهار دات و چه بامگواها پێسر، هما وهدا که مِسری چه آپا تَچگا اَتنت، دریا وتی جاگها آتک. اے پئیما هُداوندا مِسری دریایا چَگل داتنت.
آییا چه بوچّ و پُگان دانئے جتا کنگ و گیشّێنگا، هَنشۆنے دستا اِنت. جۆهانا پاک و سَلّهَ کنت و دانان اَمبارا اێرَ کنت، بله پُگ و پلاران اَنچُشَ سۆچیت که آسِش هچبرَ نمریت.“