وهدے پِرئونئے سجّهێن پئوجئے اَرّابه و اَرّابهسوار اِسراییلیانی رندا کپتنت و دریایا مانِش دات، آپ پِر تَرّت و آیی بُکّێنتنت. چه آیان یکّے هم سر نئیاتک.
بیمّ و دَهشَتے دلا کپیتِش. چه تئیی باسکئے زۆرمندیا آ سِنگ و سیاهَ بنت، تان هما وهدا که تئیی مهلوک بگوَزیت، او هُداوند، تان هما وهدا که تئیی مۆکِتگێن مهلوک بگوَزیت.
هرکَس، چه اے کسانُکێنان که منی سرا باوَرمند اَنت یکّێا دێم په گناها ببارت، په آییا گِهتر اِنت که جِنتری تاے آییئے گردنا ببندنت و دریائے جُهلانکیان چَگل بدئینت.