موسّایا وتی دست دریائے سرا شهار دات و چه بامگواها پێسر، هما وهدا که مِسری چه آپا تَچگا اَتنت، دریا وتی جاگها آتک. اے پئیما هُداوندا مِسری دریایا چَگل داتنت.
آیان هُدائے هِزمتکار موسّائے سئوت دپا اَت و گوَرانڈئے سئوت هم. گوَشگا اَتنت: ”تئیی کار مزن و هئیران کنۆک اَنت، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی راه په اَدل و راستی اَنت، او کئومانی بادشاه!