8 هُداوندا مِسرئے بادشاه پِرئونئے دل سِنگ کرت و پِرئون اِسراییلیانی رندا کپت که په سربُلندی در آیگ و رئوگا اَتنت.
آییا وتی کئوم په شادمانی ڈنّا آورت، وتی گچێن کرتگێن، گۆن شادهیئے کوکّاران.
که په من تئیی مِهر سکّ مزن اِنت، تئو منا چه جُهلانکیان رَکّێنتگ، چه مُردگانی جهانا.
هُداوندا پِرئونئے دل سِنگ کرت و پِرئون آیانی رئوگا رازیگ نبوت.
اے پَرمانا وتی دستا نِشانے و پێشانیگا ٹِکّے کن و پِر کن چێا که هُداوندا گۆن وتی پُرزۆرێن دستا ترا چه مِسرا در کرت و آورت.“
هُدایا مهلوک چه گیابانئے راها گَردێنان کرت و دێم په سُهرزِرا برت. اِسراییلی که چه مِسرا در آتکنت، سِلهبَند اَتنت.
وتی دستا نشانے و پێشانیگا یاتگێجے پِر کن که هُداوندئے شَریَت تئیی دپا ببیت. چێا که هُداوندا گۆن وتی پُرزۆرێن دستا ترا چه مِسرا در کرت.
من مِسریانی دلان سِنگَ کنان که اِسراییلیانی رندا بکپنت و پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج و اَرّابه و اَرّابهسوار منی شان و شئوکتئے سئوَبساز ببنت.
من، پِرئونئے دلا سِنگَ کنان و آ اِسراییلیانی رَندا کپیت. پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج منی شان و شئوکتئے سئوَبسازَ بنت. گڑا مِسریَ زاننت که من هُداوند آن.“ اِسراییلیان همۆدا اُرد کرت که هُداوندا گوَشتگاَت.
آییا شَش سد گچێنی اَرّابه و مِسرئے آ دگه اَرّابه هم زرتنت گۆن. هر یکّێا اَپسَرے مان اَت.
دُژمنا گوَشت: ’من اِشانی رندا کپان و رسێنانِش، مالانی آوارا بهرَ کنان و وتی اَرواها سێراپَ کنان. زهما کَشّان و منی دستِش تباهَ کنت.‘
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”وهدے پدا مِسرا رئوئے، بچار، هما سجّهێن مۆجِزه که من تئیی دستا داتگاَنت، پِرئونئے دێما آ مۆجِزَهان بکن و پێش دار، بله من آییئے دلا سِنگَ کنان که کئوما رئوگا مئیلیت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”نون تئو گندئے که من گۆن پِرئونا چے کنان. پِرئون منی زۆرمندێن دستا که گِندیت، مهلوکا رئوگا کِلّیت. هئو، منی زۆرمندێن دستا که گِندیت، آیان چه وتی مُلکا گَلّێنیت.“
بله هُداوندا پِرئونئے دل سِنگ کرت و هما پئیما که هُداوندا گۆن موسّایا گوَشتگاَت، پِرئونا آیانی هبر گۆش نداشتنت.
اے کئومئے هُدا، اِسراییلئے هُدایا مئے پت و پیرُک گچێن کرت و مِسرا جَهمنندیئے وهد و زمانگا سرپراز کرتنت و گۆن وتی زۆر و واکا چه مِسرا در آیگئے رهشۆنی داتنت.