5 پِرئون سهیگ بوت که اے مهلوک تتکگ. اِشانی بارئوا پِرئون و آییئے هِزمتکارانی اِراده بدل بوت، گوَشتِش: ”ما چێا چُشێن کارے کرت؟ اِسراییلی مئے هِزمتا کنگا اَتنت، ما چێا رئوگا اِشتنت؟“
سئیمی رۆچا لابانا هال رَست که آکوب تَتکگ.
دژمنانی دلی گَردێنت تان چه آییئے کئوما نپرت بکننت و آییئے هزمتکارانی هلاپا پَندَل بسازنت.
مِسریان اِسراییلی هُجّ کرت و گوَشتنت که شما چه مئے مُلکا زوتّ در آێت که ما سجّهێنَ مرێن.
من، پِرئونئے دلا سِنگَ کنان و آ اِسراییلیانی رَندا کپیت. پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج منی شان و شئوکتئے سئوَبسازَ بنت. گڑا مِسریَ زاننت که من هُداوند آن.“ اِسراییلیان همۆدا اُرد کرت که هُداوندا گوَشتگاَت.
پِرئونا وتی اَرّابه تئیار کناێنت و گۆن وتی پئوجا راه گِپت.
دُژمنا گوَشت: ’من اِشانی رندا کپان و رسێنانِش، مالانی آوارا بهرَ کنان و وتی اَرواها سێراپَ کنان. زهما کَشّان و منی دستِش تباهَ کنت.‘