13 موسّایا گۆن مردمان گوَشت: ”متُرسێت. دلا ڈَڈّ کنێت و بچارێت که مرۆچی هُداوند شمارا چۆن نجاتَ دنت، چێا که اے مِسریان که شما مرۆچی گِندگا اێت، پدا اِشان هچبرَ نگِندێت.
چه اے چیزّان و رند، هُداوندئے هبر الهام و شُبێنێئے تها په اِبراما آتک: ”او اِبرام! متُرس، من تئیی اِسپر آن. تئیی اِنام سکّ مزن اِنت.“
هما شپا هُداوند آییئے دێما زاهر بوت و گوَشتی: ”من تئیی پت اِبراهێمئے هُدا آن. متُرس، چێا که من گۆن تئو گۆن آن. من وتی هِزمتکار اِبراهێمئے سئوَبا ترا برکتَ دئیان و تئیی نَسل و پَدرێچا گێشا گێشَ کنان.“
هُدایا گوَشت: ”من هُدا آن، تئیی پتئے هُدا. مِسرئے رئوگا متُرس که من اۆدا چه تئو مزنێن کئومے اڈَّ کنان.
او هُداوند! وداریگ آن که تئو برَکّێنئے.
رَکّێنۆک هُداوند اِنت، تئیی برکت تئیی کئوما برسات! اۆشت...
بله هُدا دژمنانی سرا پرۆشیت، همایانی پُرمودێن سرئے کُبّها پرۆشیت که وتی گناهانی تها گامَ جننت.
آیی په اێمنی رهشۆنی کرتنت که متُرسنت بله آیانی دژمن دریایا مان پتاتنت.
تهنا گۆن وتی چمّانی شانک دئیگا بدکارانی سزایانَ گندئے.
اے پئیما هُداوندا آ رۆچی اِسراییل چه مِسریانی دستا رَکّێنت و اِسراییلیان دیست که مِسریانی جۆن و جَسد تئیابدَپا کپتگاَنت.
موسّایا گۆن مهلوکا گوَشت: ”متُرسێت، هُدا پمێشکا آتکگ که شمارا بچکّاسیت و آییئے تُرس شمئے دلان بنندیت و شما گناه مکنێت.“
پرێشتگا گۆن جنێنان گوَشت: ”متُرسێت! منَ زانان شما ایسّائے شۆهازا اێت که سَلیب کَشّگ بوتگ.