50 هما پئیما که هُداوندا موسّا و هارون هُکم داتگاَتنت، سجّهێن اِسراییلیان هما پئیما کرت.
اے چار سد و سیێن سالانی گُڈسرا، گُڈّی رۆچئے جندا هُداوندئے سجّهێن مهلوک رُمب رُمبا چه مِسرا دَر آتک.
اِشیئے کانون یکّ اِنت، په مُلکی مردمان و په هما ڈَنّی مردمان که شمئے نیاما نِشتگاَنت.“
هما رۆچئے جندا هُداوندا اِسراییلی، رُمب رُمبا چه مِسرا در کرتنت.
همے هارون و موسّا اَتنت که هُداوندا گۆن آیان گوَشت: ”اِسراییلیان چه مِسرا رُمب رُمبا بکشّێت.“
بله پِرئون شمئے هبران گۆشَ نداریت. من وتی دستا مِسرئے هِلاپا چِستَ کنان، مِسریان گرانێن سِزا دئیان و وتی اِسراییلی کئوما رُمب رُمبا چه مِسرا کشّان.
آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“
نون که شما اے هبرا زانێت، بَهتاور اێت اگن اَنچُش بکنێت.
اگن شما منی هُکمانی سرا کار بکنێت، منی دۆست اێت.
ماتا گۆن کارندهان گوَشت: ”هرچے که شمارا گوَشیت، هما کارا بکنێت.“
بله کُچکّ، جادوگر، زِنهکار، هۆنیگ، بُتپرست و هرکَس که درۆگَ بندیت و گۆن درۆگا مِهرَ کنت، اے سجّهێن چه شهرا ڈنَّ بنت.