32 وتی رمگ و گۆرُمان هم برێت گۆن، هما پئیما که شما وت گوَشتگ. په من هم برکت بلۆٹێت.“
بله من، آ کئوما سِزا دئیان که تئیی نَسلا گُلامَ کنت. پدا تئیی پَدرێچ گۆن مزنێن مال و مَڈّیێا چه اۆدا درَ کئیت.
وهدے ایسّوا وتی پتئے هبر اِشکتنت، بلاهێن پِریاتے جتی. گۆن وتی پتا گوَشتی: ”منا برکت دئے، منی پت! منا هم برکت بدئے.“
ایسّوا گۆن وتی پتا گوَشت: ”منی پت! تئیی کِرّا برکت همے یکّێن اَت؟ منا هم برکت بدئے، منی پت!“ و ایسّوا زار زارا گرێت.
باید اِنت ما وتی مال و دَلوَتان هم ببَرێن گۆن. یکّ سْرُمبے هم پَشت مکپیت، چێا که ما چه اِشان لهتێن په وتی هُداوندێن هُدایا گچێنَ کنێن و تانکه ما اۆدا سَر مبێن، نزانێن کجامیا په هُداوندا کُربانیگ بکنێن.“
موسّایا گوَشت: ”ما گۆن وتی وَرنا و پیرێنانَ رئوێن. گۆن وتی مردێنچُکّ و جنێنچُکّان، گۆن وتی پَس و گۆکانَ رئوێن. چێا که مارا په هُداوندا جشنے گِرگی اِنت.“
پِرئونا گوَشت: ”من شمارا رئوگا کِلّان که گیابانا په وتی هُداوندێن هُدایا کُربانیگ بکنێت. بله سکّ دور مرئوێت و په من هم دْوا کنێت.“
هُداوندئے کرّا دْوا بکنێت که اے بَلاهێن گرَند و ترۆنگلا مارا کُشت. من شمارا رئوگا کِلّان. شمارا چه اِد و گێشتر اِدا نداران.“