موسّایا گۆن مردمان گوَشت: ”اے رۆچا مشمۆشێت که شما همے رۆچا چه مِسرا دَر آتکگێت، چه هما مُلکا که اۆدا گُلام بوتگێت و هُداوندا گۆن وتی دستئے زۆرا شمارا چه اۆدا در کرتگ و آورتگ. هُمیری نگن مئورێت.
بێهُمیرێن نگنئے ائییدا برجاه بدار. هما پئیما که من ترا هُکم داتگ، تان هپت رۆچا بێهُمیرێن نگن بوَر. اے کارا اَبیبئے ماها، هما گیشّێنتگێن وهدا بکن، چێا که همے ماها تئو چه مِسرا در آتکئے.