من چه همایان یکّێئے کِرّا شُتان که اۆدا اۆشتاتگاَتنت و جُستُن کرت که اے سجّهێن چیزّانی اَسلی مانا چے اِنت؟ گڑا آییا گۆن من هبر کرت و منا اِشانی مانایی سرپد کرت.
چه اِشان و رند من چارت تَه آسمانا دروازگے پَچ اِنت و هما کَرنائے ڈئولێن تئوار که من پێسرا اِشکتگاَت گۆن من هبرا اِنت. گوَشگا اَت: ”اِدا بُرزاد بیا که من ترا پێشَ داران چه اے چیزّان و رند اَلّما چے بئیگی اِنت.“