8 پدا پاچن سکّ زۆراوَر بوت بله اَنچۆ که وتی زۆراوریئے بُرزادیان سر بوت، مزنێن کانٹی پرُشت و آییئے جاگها چار دگه اجبێن کانٹ رُست که دێمِش آسمانئے چارێن گواتانی نێمگا اَت.
بله پاد آیگا رَند، آییئے بادشاهی پرۆشگ و دێم په آسمانئے چارێن گواتان بهر کنگَ بیت، بله نه آییئے نَسل و پَدرێچا رسیت و نه آ پێسری زۆری مانَ بیت که آییئے وتی جندا بوتگ. آییئے بادشاهی چه بُنا گْوجَگ و دگران دئیگَ بیت.
اَنگت هبر بادشاهئے دپا اَت که چه آسمانا تئوارے آتک، گوَشگا اَت: ”او بادشاه نِبوکَدنِزَر! ترا گوَشگ بئیگا اِنت که تئیی بادشاهی چه تئو پَچ گرگ بوتگ.
بله وهدے آییئے دل پُرکِبر و اَرواه چه گُروناکیا پُرّ بوت، چه بادشاهی تَهتا اێر گێجگ و شان و شئوکتی پَچ گرَگ بوت.
دانیالا گوَشت: ”من شپا اِلهام و شُبێن گندگا اَتان و من دیست که آسمانئے چارێن گواتان مزنێن دریا مَست کرت.
اِشیا رَند، من اَنگت چارگا اَتان و دیستُن دگه یکّے، پُلنگئے ڈئولێنے اَت و اِشیئے پُشتا چار مُرگی بانزُل پِر اَت. اے جانوَرا چار سرَگ پِر اَت و هاکمی اِهتیارے اِشیا دئیگ بوت.
هما چارێن کانٹان که پرُشتگێن کانٹئے جاگه گپت، آ چار بادشاهیئے نشانی اَنت که چه اِشیئے کئوما چِستَ بنت بله اِشیئے ڈئولێن زۆر و واکِش گۆنَ نبیت.
من که شَرّیا پِگر کرت گڑا دیستُن تَه یکّ پاچنے چه رۆنندی نێمگا پێداک اِنت که پوره سجّهێن زمینی گپتگ بله پادی زمینا نلگّگا اَنت و چمّانی نیاما اجبێن کانٹے پِر اِنتی.
من دیست که آ، دێم په گوَرانڈا پێداک اِنت. سکّ هِژم گپتگ. پاچِنا گوَرانڈ جَت و دوێن کانٹی پرۆشتنت. گوَرانڈا آییئے دێما هچّ زۆر مان نێستاَت. زمینئے سرا دئوری دات و پادمالی کرت. کسّ نێستاَت که گوَرانڈا چه آییئے زۆرا برَکّێنیت.
گۆن کَرنائے بُرزێن تئوارا وتی پرێشتگان راهَ دنت که آییئے گچێن کرتگێن مردمان، چه دنیائے چارێن کُنڈان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، مُچّ و یکجاه بکننت.
گڑا پرێشتگان راهَ دنت و چه چارێن گواتان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، وتی گچێن کرتگێن مردمان یکجاهَ کننت.
چه اِشان و رند من چار پرێشتگ دیست. زمینئے چارێن کُنڈان اۆشتاتگ و زمینئے چارێن گواتِش داشتگاَتنت تانکه گواتے نه زمین، نه دریا و نه درچکێئے سرا بکَشّیت.