27 گڑا منِ دانیالا، سکّ دَم بُرتگاَت و تان چیزّے رۆچا نادراه بوتان. رندا پدا پاد آتکان و بادشاهئے کاران دَزگٹّ بوتان بله منا شُبێنا هئیران کرتگاَت و چه سرپدیئے هَدّا در اَت.
پوره انسانئے ڈئولێنێا منی لُنٹ دست پِر کرتنت. گڑا من وتی دپ پَچ کرت و گۆن هماییا که منی دێما اۆشتاتگاَت، هبر کنگا لگِّتان. گوَشتُن: ”او منی واجه! اے شُبێنا منا سکّ پَدَرد کرتگ و هچّ زۆر و واکُن نێست.
گڑا من تهنا بوتان و اے مزنێن شُبێنا چارگا اَتان، منی واک و توان هلاس بوت، منی دێمئے رنگ زرد ترِّت و منی تها هچّ واک و توانے پَشت نکپت.
گڑا دانیال، که دومی نامی بِلْتِشازَر اَت، په دمانێا هئیران بوت، هئیالان پرێشان کرت. بادشاها گوَشت: ”بِلْتِشازَر! واب و وابئے مانایا مئیل که ترا پرێشان بکنت.“ بِلتِشازَرا گوَشت: ”منی واجه! دْرێگتا اے واب تئیی دژمنانی بارئوا بوتێن و اِشیئے مانا هم په تئیی بَدواهان.
من انّون سهیگ بوتگان که ترا هُدایانی روهے مان اِنت و ترا باتنی رُژنایی، سَرپدی و اجبێن هکمتے هست.
هبر همِدا هلاس بوت. منِ دانیال چه وتی هئیالان سکّ پرێشان بوتان و منی دێم زرد ترِّت. بله من اے گپّ گۆن وت داشت.“
گڑا آ منی نزّیکّا همۆدا آتک که من اۆشتاتگاَتان. منا تُرسے جانا کپت و دێم په چێر کپتان. آییا منا گوَشت: ”سرپد بئے، او انسانئے چُکّ! شُبێن هلاسیئے وهدئے بارئوا اِنت.“
من وتی اِلهاما دیست که شوشئے کلاتا آن که ایلامئے دَمگا اِنت. اِلهاما دیستُن که اولایئے کئورئے کشا آن.
من دیست که آ، دێم په گوَرانڈا پێداک اِنت. سکّ هِژم گپتگ. پاچِنا گوَرانڈ جَت و دوێن کانٹی پرۆشتنت. گوَرانڈا آییئے دێما هچّ زۆر مان نێستاَت. زمینئے سرا دئوری دات و پادمالی کرت. کسّ نێستاَت که گوَرانڈا چه آییئے زۆرا برَکّێنیت.