24 دهێن کانٹانی مانا اِش اِنت که چه اے بادشاهیا ده بادشاه چستَ بیت و دگه یکّے چه اِشان و رَند چستَ بیت و اے، پێسریگێنانی ڈئولێنے نبیت و سئے بادشاه پرۆشَ دنت.
پدا بادشاه وتی دلئے تبا کارَ کنت و وتا چه سجّهێن هُدایان بُرزتر و پُرمڑاهترَ گِندیت و هُدایانی هُدائے هِلاپا اَنچێن هبرَ کنت که مردم هئیرانَ بنت. تان هما وهدا کامیابَ مانیت که گَزبئے وهد سَرجم نبوتگ. هما چیزّ که بئیگی اَنت، اَلّمَ بنت.
اے پاد و پادانی لنکک که نێما پتکگێن گِل و نێما آسِنئیگ اَتنت و تئو دیستنت، اے بهر و بانگێن بادشاهیے بیت، بله اِشیئے تها آسِنئے مُهری مانَ بیت چێا که تئو آسِن گۆن پتکگێن گِلا هئوار دیست.
من آییئے سرئے دهێن کانٹانی مانا هم زانگ لۆٹت و اے دگه کانٹئے مانا هم که رندا رُست و آییئے دێما چه آیان سئے کانٹ کپت، بزان هما که چمّ و دپی پِر اَت و بَٹاک جنَگا اَت و گِندگا چه اے دگران مَستر اَت.
پدا پرێشتگا منا روهئے تها گیابانێا برت و من جنێنے دیست که اَنچێن رُژنا سُهرێن رسترێئے سرا نِشتگاَت که کُپری نامان پۆشتگاَت و هپت سَرَگ و ده کانٹی پِر اَت.