9 ”او بِلْتِشازَر، نجومیانی مستر! منَ زانان که ترا پاکێن هُدایانی روه مان اِنت و هچّ رازئے زانگ په تئو گران نهاِنت. اے منی واب اِنت که من دیستگ، نون په من مانایی کن.
پِرئونا گۆن وتی هِزمتکاران گوَشت: ”دگه چُشێن مردمے درَ کپیت که اے مردئے پئیما هُدائے روه آییا مان ببیت؟“
بادشاها هرچے که جُست کرتنت، دیستی که اے مردم هر پئیمێن هِکمت و سرپدیا چه مُلکئے سجّهێن جادوگر و ساهِران ده سَری شَرتر اَنت.
بادشاها گۆن دانیالا گوَشت: ”بێشک تئیی هُدا، هُدایانی هُدا اِنت و بادشاهانی هُداوند اِنت و رازانی پدّر کنۆک، چێا که تئو اے راز پدّر کرت کرتگ.“
پدا بادشاها دانیال مسترێن اُگدهے و بازێن تهپه و ٹێکیے دات، بابِلئے دَمگئے هُکمرانیای سَرجما هماییئے دستا دات و بابِلئے سجّهێن دانایانی سرمستری کرت.
اے هما واب اِنت که منِ بادشاه نِبوکَدنِزَرا دیستگ. او بِلْتِشازَر! نون تئو اِشیا مانا کن، پرچا که منی بادشاهیئے هچّ دانا اِشیا مانا کرتَ نکنت، بله تئو کرتیَ کنئے چێا که ترا پاکێن هُدایانی روه مان اِنت.“
من وابے دیست و تُرسێا منا مان پتات. گَندلانی سرا، منی هئیال و شُبێنان منا تُرسێنت.
بله گُڈسرا دانیال که آییئے نام، منی هُدائے نامئے هسابا بِلْتِشازَر اِنت، منی کِرّا آتک. آییا پاکێن هُدایانی روه مان اِنت. من گۆن آییا وتی واب گوَشت:
تئیی بادشاهیا مردے هست که آییا پاکێن هُدایانی روه مان اِنت و تئیی پیرُکئے دئورا گِندَگ بوتگ که آییا باتنی رُژنایی، سَرپدی و هکمت و هُدایانی ڈئولێن داناییے گۆن. تئیی بادشاهێن پیرُک، نِبوکَدنِزَرا اے مَرد جادوگر، ساهر، نجومی و اِستارزانتانی مستر کرتگاَت،