Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




دانیال 4:34 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

34 ”بله آ رۆچانی هلاسیا، منِ نِبوکَدنِزَرا وتی چمّ آسمانئے نێمگا چست کرتنت و منی هۆش آتک. نون من بُرزێن اَرشئے هُدائے ستا و سنا کرت، هما هُدا که تان اَبدَ مانیت، من شان و اِزّت دات. چێا که آییئے هُکمرانی اَبدمانێن هُکمرانیے و آییئے بادشاهی تان نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.

Вижте главата копие




دانیال 4:34
57 Кръстосани препратки  

هُداوند اَبد تان اَبد بادشاه اِنت، کئوم چه آییئے سرڈگارا گار و گُمسارَ بنت.


گڑا من گوَشت: ”او هُداوند! اُمرئے نیاما منی زِندا پَچ مگِر، تئیی سال تان سجّهێن نَسلان برجاه اَنت.


هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا


شُگرگزاریئے کُربانیگ بکناتنت و گۆن شادمانیئے سئوتان آییئے کارانی کسّها بیاراتنت.


هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا.


هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا.


آییئے دَستانی کار راست و په اَدل اَنت و سجّهێن رهبندی پُراِهتبار.


چمّان دێم په کۆها چستَ کنان منا کُمکّ چه کجا رسیت؟


وتی چمّان دێم په تئو چستَ کنان، تئو که اَرشا، وتی بادشاهی تهتا نِشتگئے.


تئیی بادشاهی اَبدی بادشاهیے و تئیی هاکمی نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.


هُداوند تان اَبد بادشاهیَ کنت، تئیی هُدا، او سَهیون، نَسلانی نَسل. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.


وتی شُگرگزاریئے کُربانیگا هُدایا پێش کن و وتی کئولا گۆن بُرزێن اَرشئے هُدایا پوره کن.


آ گۆن وتی کدرتا تان اَبد بادشاهیَ کنت، چمّی گۆن کئومان اِنت. سرکش آییئے هلاپا پاد مئیاینت. اۆشت...


هُداوندا په آییئے اَدل و اِنساپا شُگرَ گِران، بُرزێن اَرشئے هُداوندئے ناما نازێنان.


تئیی گوَرا گَل و شادمانیَ کنان. او بُرزێن اَرشئے هُدا! تئیی ناما نازێنان.


هُدائے ستا کنگ وشّ اِنت و تئیی نامئے نازێنگ، او بُرزێن اَرشئے هُدا!


گڑا من هما لیلُم‌پۆشێن مردئے تئوار اِشکت که کئورئے آپئے سربرا اَت. آییا وتی راستێن و چپّێن دست آسمانئے نێمگا چِست کرتنت و هماییئے سئوگندی وارت که تان اَبد زندگ اِنت. گوَشتی: ”وهدێا، وهدان و نێم وهدا و رَند سَرجمَ بیت، هما وهدا که هُدائے پاکێن مردمانی زۆر و واکَ پرُشیت. نون اے سجّهێن چیزّ پوره و سَرجمَ بنت.“


آ بادشاهانی وهدا، آسمانی هُدا دگه بادشاهیے اڈَّ کنت که هچبر تباهَ نبیت و دگه کئومێئے دستا هم دئیگَ نبیت. اے بادشاهی، آ دگه سجّهێن بادشاهیانَ پرۆشیت و هلاسَ کنت، بله وت تان اَبد برجمَ مانیت.


هما نشانی که بُرزێن اَرشئے هُدایا منا پێش داشتگ‌اَنت و هما مۆجزه که په من کرتگ‌اَنتی، وشَّ بان که شمارا بگوَشانِش.


همے هُکمئے مانا، که درچکئے بُنڈ گۆن ونڈال و ریشَّگان پَشت گێجگ ببیت، اِش اِنت که وهدے تئو پَجّاهَ کارئے که اَسلی بادشاه اَرشا نِشتگ، تئیی بادشاهی پدا ترا دئیگَ بیت.


آییئے نشانی زبردست اَنت و مۆجزه، پُرزۆر. آییئے بادشاهی تان اَبد هست‌اِنت و هُکمرانی‌ای نَسلانی نَسل برجاه.


تئو چه انسانان گلّێنگَ بئے و جنگلی جانوَرانی درنیاما جَهمنندَ بئے. تئیی ورد و وراک پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچَّ بنت. تان هپت زمانَگا تئو اَنچُشَ بئے تان هما وهدا که تئو پَجّاه بیارئے و بزانئے که بُرزێن اَرشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما دنتِش که وتَ لۆٹیت.“


هما دمانا منی هۆش آتک و منی بادشاهیئے شئوکتئے هاترا منی شان و مزنی پدا په من آتک. منی سَلاهکار و میر و مِهتران منا در گێتک و منی بادشاهی تَهت پدا منا دئیگ بوت و منی اِزّت چه پێسریگێن اِزّتا باز گێشتر بوت.


او بادشاه! بُرزێن ارشئے هُدایا، نِبوکَدنِزَر بزان تئیی پیرُک، بادشاهی، مزنی، شان و شرَپ داتگ‌اَت.


آ، چه انسانانی درنیاما گلّێنگ بوت و آییئے دل جانوَری دلے جۆڑ کنگ بوت. جنگلی هرانی نیاما جَهمنند بوت، پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچّ وارێنَگَ بوت و چه آسمانئے نۆدان آییئے بدَن تَرّ کنگَ بوت، تان هما وهدا که زانتی که بُرزێن ارشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما اِشانی سرا هُکمرانَ کنت که وتَ لۆٹیت.


من جارَ جنان که منی بادشاهیئے هر کُنڈئے مردم، چه دانیالئے هُدائے تُرسا بلرزنت و هماییا شرپ بدئینت. چێا که هما زندگێن هُدا اِنت و مُدامَ مانیت. آییئے بادشاهی هچبر تباه و بربادَ نبیت و آییئے هُکمرانی هچبر هلاسَ نبیت.


هاکمی، شان و بادشاهی همِشیا دئیگ بوت که سجّهێن کئوم و راج و هر زبانئے مردم اِشیئے هِزمتا بکننت. اِشیئے هُکمرانی اَبدمانێن هُکمرانیے که هچبر هلاسَ نبیت و اِشیئے بادشاهی هچبر زئوالَ نبیت.


پدا بادشاهی، هاکمی و آسمانئے چێرئے سجّهێن بادشاهیانی شئوکت و مزنی، بُرزێن اَرشئے هُدائے پاکێن مردمان دئیگَ بیت. هُدائے بادشاهی اَبدی بادشاهیے بیت و سجّهێن بادشاهی و مُلک، هُدائے هِزمت و پرمانبرداریا کننت.‘


هما مُسیبَت که هُداوندا وتی هئیالان داشتگ‌اَت، نون مئے سرا دئوری دات چێا که مئے هُداوندێن هُدا وتی سجّهێن کاران آدل اِنت بله اَنگت ما آییئے گَپ گۆش نداشتگ.


آ، آکوبئے پَدرێچئے سرا مُدام بادشاهیَ کنت و آییئے بادشاهی هچبرَ نکُٹّیت.“


بله هما مالیاتگیر دور اۆشتاتگ‌اَت و آسمانی چارت هم نکرت. دستی وتی سێنَگا جت و پِریات کنانا گوَشتی: ’او هُدا! ترا منی سرا بَزّگ بات که گُنهکارے آن.‘


چێا که هما ڈئولا که پت زِندمانئے سَرچمّگ اِنت، چُکّا هم اے واک و توانی داتگ که زِندمانئے سَرچمّگ ببیت.


اَبدمانێن بادشاه، بزان هما یکّێن هُدا که نمیران اِنت و چه چمّان چێر و اَندێم اِنت، آییئے اِزّت و شئوکت اَبد تان اَبد برجاه بات. اَنچُش بات. آمین.


هما که یکّ و تهنا نمیران اِنت و آییئے دَرگاه اَنچێن رُژنے که کسّ اۆدا رَستَ نکنت و کسّا ندیستگ و دیستی هم نکنت. آییئے شرَپ و اِزّت و زۆر و واک تان اَبد برجاه بات. اَنچُش بات. آمین.


و هماییئے سئوگندی وارت که اَبد تان اَبد زندگ اِنت، هماییئے که آسمان و هرچے که آسمانان هست، زمین و هرچے که زمینا هست، دریا و هرچے که دریائے تها هست جۆڑی کرتگ‌اَنت. گوَشتی: ”نون وهد هلاس اِنت.


هپتمی پرێشتگا وتی کَرنا جَت. آسمانا بُرزێن تئوار اَتنت که گوَشگا اَتنت: ”دنیائے بادشاهی مئے هُداوند و آییئے مَسیهئے بادشاهی جۆڑ بوتگ و آ اَبد تان اَبد بادشاهیَ کنت.“


گڑا بیست و چارێن کماش تَهتئے سرا نِشتگێنئے دێما کپنت و هماییا نازێننت که اَبد تان اَبد زِندگ اِنت، وتی تاجان تَهتئے دێما اێرَ کننت و گوَشنت:


هر وهدا که سَهدار تَهتئے سرا نِشتگێنا، اَبد تان اَبد زندگێنا شان و شئوکت و شرپَ دئینت و آییئے شُگرا گرنت،


Последвай ни:

Реклами


Реклами