Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




دانیال 4:31 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

31 اَنگت هبر بادشاهئے دپا اَت که چه آسمانا تئوارے آتک، گوَشگا اَت: ”او بادشاه نِبوکَدنِزَر! ترا گوَشگ بئیگا اِنت که تئیی بادشاهی چه تئو پَچ گرگ بوتگ.

Вижте главата копие




دانیال 4:31
25 Кръстосани препратки  

گڑا شَلیمئے بادشاه مَلکیسِدیکا، که بُرزێن اَرشئے هُدائے دینی پێشوا اَت، نان و شراب آورت.


تئیی بادشاهی اَبدی بادشاهیے و تئیی هاکمی نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.


گڑا من هما لیلُم‌پۆشێن مردئے تئوار اِشکت که کئورئے آپئے سربرا اَت. آییا وتی راستێن و چپّێن دست آسمانئے نێمگا چِست کرتنت و هماییئے سئوگندی وارت که تان اَبد زندگ اِنت. گوَشتی: ”وهدێا، وهدان و نێم وهدا و رَند سَرجمَ بیت، هما وهدا که هُدائے پاکێن مردمانی زۆر و واکَ پرُشیت. نون اے سجّهێن چیزّ پوره و سَرجمَ بنت.“


او بادشاه! اے تئیی وابئے مانا اِنت و اے بُرزێن اَرشئے هُدائے هُکم اِنت که په منی واجهێن بادشاها آتکگ.


همے هُکمئے مانا، که درچکئے بُنڈ گۆن ونڈال و ریشَّگان پَشت گێجگ ببیت، اِش اِنت که وهدے تئو پَجّاهَ کارئے که اَسلی بادشاه اَرشا نِشتگ، تئیی بادشاهی پدا ترا دئیگَ بیت.


بادشاها گوَشت: ”اے هما مزنێن بابِل نه‌اِنت که من گۆن وتی زبردستێن زۆرا اَڈّ کرت که منی پُرمڑاهێن شان و شئوکتا زاهر بکنت و منی شاهی کَلات ببیت؟“


تئو چه انسانان گلّێنگَ بئے و جنگلی جانوَرانی درنیاما جَهمنندَ بئے. تئیی ورد و وراک پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچَّ بنت. تان هپت زمانَگا تئو اَنچُشَ بئے تان هما وهدا که تئو پَجّاه بیارئے و بزانئے که بُرزێن اَرشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما دنتِش که وتَ لۆٹیت.“


”بله آ رۆچانی هلاسیا، منِ نِبوکَدنِزَرا وتی چمّ آسمانئے نێمگا چست کرتنت و منی هۆش آتک. نون من بُرزێن اَرشئے هُدائے ستا و سنا کرت، هما هُدا که تان اَبدَ مانیت، من شان و اِزّت دات. چێا که آییئے هُکمرانی اَبدمانێن هُکمرانیے و آییئے بادشاهی تان نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.


بله وهدے آییئے دل پُرکِبر و اَرواه چه گُروناکیا پُرّ بوت، چه بادشاهی تَهتا اێر گێجگ و شان و شئوکتی پَچ گرَگ بوت.


’پِرِس‘ بزان تئیی بادشاهی بهر کنگ و ماد و پارسان دئیگ بوتگ.“


هما نجاتَ دنت و رَکّێنیت، آسمان و زمینئے سرا اجبّتێن نشانی و مۆجزه پێشَ داریت. هماییا دانیال چه شێرانی دَپا رَکّێنتگ.“


چه آسمانا تئوارے آتک: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن.“


بله هُدایا گوَشت: ’او نادان! اِنشپی تئیی ساه چه تئو گِرگَ بیت، گڑا تئیی اے مُچّ کرتگێن مال و مِلکت کئییگَ بنت؟‘


او پت! وتی نامئے شان و شئوکتا زاهر کن.“ پدا تئوارے چه آسمانا آتک که گوَشتی: ”من وتی نامئے شان و شئوکت زاهر کرتگ و اَنگت هم زاهریَ کنان.“


هما وهدا که مردمَ گوَشنت ”اَمن و امان اِنت“، آیانی سرا اَناگت تباهیے کئیت، انچۆ که لاپ‌پُرّێن جنێنێئے چِلّگی درد اناگتَ کایَنت، و آ تَتکَ نکننت.


و من اِشکت که کُربانجاه گوَشگا اَت: ”هئو، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی دادرسی راست و په اَدل اَنت.“


Последвай ни:

Реклами


Реклами