21 تاکی ڈئولدار اَتنت و بری بێکساس و په سجّهێنان وراکی پِر اَت و آییئے ساهگا جنگلی جانوَرَ نِشتنت و شاهڑانی سرا بالی مُرگانی کدۆه اَتنت،
مُرگ همۆدا کدۆهَ بندنت و کونج سنۆبَرێن درچکانی سرا جاگهَ کننت.
هر جاگه که انسان، جنگلی جانوَر و بالی مُرگ زندگ اَنت، هُدایا ترا اے سجّهێنانی سرا هُکمران کرتگ. تلاهێن سر، تئو ائے.
درچک رُدان و مستر بئیان اِنت. اِشیئے بُرزی تان آسمانا سَر اِنت و چه زمینئے گُڈّی هَدّ و سیمسَران زاهر اِنت.
اے درچک که تئو دیستگ، همے که رُست و زۆرمند بوت، بُرزیا آسمانا سر بوت و چه زمینئے سجّهێن هَدّ و سیمسران زاهر اَت،
اے درچک تئو ائے، او بادشاه! چێا که تئو مزن و پُرواک ائے و تئیی مزنی رُستگ و آسمانا سر اِنت و تئیی بادشاهی تان زمینئے گُڈّی هَدّ و سیمسران رَستگ.
هُدائے بادشاهی، ٹێلکاهئے تُهمئے پئیما اِنت که مردێا زرت و وتی باگا کِشت. آ دانَگ رُست و درچکێئے ڈئولا بوت و بالی مُرگان آییئے تاک و ٹالانی چێرا کُدۆه و کُدام بست.“