دانیال 4:14 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا14 آییا گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشت: ’درچکا گُڈّ و شاهڑانی بُرّ و تاکانی سِند و برانی شِنگ و شانگ کن. بِلّ که جانوَر چه اِشیئے ساهگا درَ کاینت و تچنت و مُرگ چه اِشیئے شاهڑان بالَ کننت. Вижте главата |
تئوِ بادشاها کاسدے دیست، پاکێنے، چه آسمانا اێر آیگ و گوَشگا اَت: ’درچکا گُڈّ و برباد کن، بله درچکئے بُنڈا بِلّ که گۆن ونڈال و ریشَّگان بِمانیت تانکه گۆن آسن و بْرنجێن پَٹّیێا پتایَگ ببیت و دشتئے سبزَگانی تها پَشت بکپیت. بِلّی چه آسمانئے نۆدا تَرَّ بیت، و بِلّ که جنگلی جانوَرانی نیاما زندگَ بیت. بِلّ تان هپت زمانَگا اَنچُشَ مانیت.‘
آ، چه انسانانی درنیاما گلّێنگ بوت و آییئے دل جانوَری دلے جۆڑ کنگ بوت. جنگلی هرانی نیاما جَهمنند بوت، پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچّ وارێنَگَ بوت و چه آسمانئے نۆدان آییئے بدَن تَرّ کنگَ بوت، تان هما وهدا که زانتی که بُرزێن ارشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما اِشانی سرا هُکمرانَ کنت که وتَ لۆٹیت.