اَنچێن وَرنا که هچّ پئیمێن بدَنی ائیبِش مان مبیت و رنگا ڈئولدار ببنت، هر ڈئولێن هکمتا بلَد بئیگئے لاهک، زانتکار و زوتپَهم ببنت و بادشاهئے بارگاها اۆشتگا بِکَرزنت. پدا اے وَرنایان بابِلئے اَرَمایی زبان و لبزانکا بوانێن.
پمێشکا هما دَمانا که آیان کَرنا، نَل، چَنگ، سرۆز، تَمبورگ و اے دگه سجّهێن ساز و زێملانی تئوار اِشکت، هر کئوم و راج و هر زُبانئے مردم، بادشاه نِبوکَدنِزَرئے مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُتئے دێما کپتنت و سجدهِش کرت.
گڑا اے دگه سروزیر و والی دانیالئے هکومتی کارانی تها رَدی شۆهاز کنگا لگّتنت، بله آیان په دانیالئے اێر جنگ و مئیاریگ کنگا هچّ نیمّونے دست نکپت. آ، وپادارے اَت، چه وتی کاران نادلگۆش نهاَت و نه که سِلکاریے کرتی.