Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




دانیال 2:21 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

21 هما اِنت که وهد و مۆسمان بدلَ کنت، هما اِنت که بادشاهان دورَ کنت یا تَهتا نادێنیت، هما اِنت که دانایان هکمتَ دنت و سرپدێنان زانتَ بَکشیت،

Вижте главата копие




دانیال 2:21
40 Кръстосани препратки  

چه هُدائے روها پُرّ کرتگ و اَگل و پَهم و زانت و هر کِسمێن دستئے هُنَر بَکشاتگ


من چه دانئے کَبیلها اَهیسامَکئے چُکّ اُهولیاب هم گِچێن کرتگ که بِسَلێلا کُمَکّ بکنت. من سجّهێن هُنَرمند دانایی بکشاتگ‌اَنت که هما سجّهێن چیزّان اَڈّ بکننت که من ترا هُکم داتگ:


اے چارێن وَرنا، هُدایا لبزانک و هکمتئے هر پئیمێن زانت و هُنر دئیان کرتنت. دانیال هر وڑێن الهام و شُبێن و وابانی مانایا هم بلَد اَت.


پارسئے بادشاه کورشئے دئورئے سئیمی سالا دانیالا، که بِلْتِشازَرئے ناما هم زانگَ بوت، اِلهام رسِت. اِلهامئے پئیگام راست اَت و بلاهێن جنگێئے بارئوا اَت. اے پئیگامئے مانا آییا شُبێنێئے تها رست.


لهتێن سالا پد اَهد و کَرارے بندنت. جنوبئے بادشاهئے جنِک شمالئے بادشاهئے کِرّا په اَهد و کَرار بندگا رئوت. بله جنِکئے زۆر و کدرت پشتَ نکپیت و شمالئے بادشاهئے زۆر هم نمانیت. آ رۆچان، بادشاهئے جنِک گۆن وتی همراهان، وتی پتا و کُمَک‌کارا هئوار درۆهگ و دژمنانی دَستا دئیگَ بیت.


گوَشتی: ”هدائے ناما اَبد تان اَبد ستا و سنا بات، چێا که هکمت و زۆر هماییئیگ اَنت.


او منی پت و پیرکانی هُدا! من تئیی شُگرا گران و تئیی تئوسیپا کنان، چێا که تئو منا زۆر و هکمت داتگ. انّون هم اے تئو ائے که په من هما چیزِّت زاهر کرتگ که ما چه تئو لۆٹتگ، چێا که تئو نون بادشاهئے جێڑه په ما پدّر کرتگ.“


که اگن شما منا وابا مگوَشێت، په شما سِزا یکّێن اِنت. شما وت‌مان‌وتا شئور کرتگ که منی دێما چَپّ و چۆٹێن هبر بکنێت و درۆگ ببندێت تان هما وهدا که وهد و جاوَر بدل بِبنت. پمێشکا شما وت منا وابا بگوَشێت، گڑا نون منَ زانان که شما مانایی هم کرتَ کنێت.“


آییا گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشت: ’درچکا گُڈّ و شاهڑانی بُرّ و تاکانی سِند و برانی شِنگ و شانگ کن. بِلّ که جانوَر چه اِشیئے ساهگا درَ کاینت و تچنت و مُرگ چه اِشیئے شاهڑان بالَ کننت.


اے هُکمئے جار کاسدان جتگ، پاکێنان اِشیئے هُکم داتگ، تانکه زندگێن مردم بزاننت که بُرزێن اَرشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و اے بادشاهیان هما مردما دنت که هُدائے جندَ لۆٹیت. تنتنا کمزاتێن مردمان هم اے بادشاهیانی سرا هاکمَ کنت.‘


اے درچک تئو ائے، او بادشاه! چێا که تئو مزن و پُرواک ائے و تئیی مزنی رُستگ و آسمانا سر اِنت و تئیی بادشاهی تان زمینئے گُڈّی هَدّ و سیمسران رَستگ.


تئو چه انسانان گلّێنگَ بئے و جنگلی جانوَرانی درنیاما جَهمنندَ بئے. تئیی ورد و وراک پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچَّ بنت. تان هپت زمانَگا تئو اَنچُشَ بئے تان هما وهدا که تئو پَجّاه بیارئے و بزانئے که بُرزێن اَرشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما دنتِش که وتَ لۆٹیت.“


اے، بُرزێن اَرشئے هُدائے هلاپا هبرَ کنت و آییئے پاکێن مردمان آزارَ دنت. اِشیئے اِرادهَ بیت که کانون و وهدان بدل بکنت و هُدائے پاکێن مردم په وهدێا اِشیئے دستا دئیگَ بنت، بزان تان وهدێا، وهدان و نێم وهدا.


چێا که من شمارا اَنچێن هبرانی زانتکاریا دئیان که هچّ دژمنے شمئے دێما مه‌اۆشتیت و شمئے هبران پرۆشت مکنت.


هرکَس وتا هکومتئے چێردست بمَنّیت، پرچا که چه هُدائے نادێنتگێنا اَبێد، هچّ واک و اِهتیارے نێست و هر واک و کدرتے که هست، هُدایا نادێنتگ.


هر نێکێن داد و هر تمانێن تُهپه و ٹێکی چه بُرزا کئیت، چه نور و رُژنئے پتئے نێمگا که هچبر بدلَ نبیت و هچّ تهاری و ساهگێا آییئے اَرواه و جَبینا راه نێست.


اگن چه شما یکّێئے زانت و هِکمت کمّ ببیت، چه هُدایا بلۆٹیت و هُدا، که چه وتی بَکشندگیا هرکَسا بے مِنَّت و شِگانَ دنت، آییا زانت و هِکمتَ بَکشیت.


آییئے کباه و رانئے سرا نامے نبشته اِنت: ”بادشاهانی بادشاه و هُداوندانی هُداوند.“


Последвай ни:

Реклами


Реклами