20 گوَشتی: ”هدائے ناما اَبد تان اَبد ستا و سنا بات، چێا که هکمت و زۆر هماییئیگ اَنت.
بُرزێن اَرشئے هُدایا ستا و سنا بات که دژمنی تئیی دستا داتنت.“ گڑا اِبراما، آییارا چه هر چیزّا دَهیَکّ دات.
هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. بنازێنێت، او هُداوندئے هزمتکاران! هُداوندئے ناما بنازێنێت.
هُداوندئے ناما ستا و سنا بات، چه انّونا تان اَبد.
اے ما اێن که هُداوندا ستا دئیێن، انّون تان اَبد. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
مئے هُداوند مزن اِنت، زۆری بێکِساس، آییئے زانت و زانگا کدّ و کِساس نێست.
هُداوندا ستا بات، اِسراییلئے هُدایا، چه اَزل تان اَبد. اَنچش بات. آمین.
آ کَس که شُگرگزاریئے کُربانیگا پێشَ کنت هما منا شان و شئوکتَ دنت، په وت راهے تئیارَ کنت و من آییا هما نجاتا پێشَ داران که چه منی نێمگا اِنت.“
هُدایا یک هبرے گوَشتگ و من دو اِشکتگ که زۆر و کدرت هُدائیگ اِنت و
مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے و چه شئیتانا برَکّێن.‘
هما که شمارا چه ٹَگل ورگ و کپگا مُهر داشتَ کنت و بےائیب و گۆن مزنێن شادمانیے شمارا وتی پرشئوکتێن درگاها برت و سر کرتَ کنت،
گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشگا اَتنت: ”هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوت، کرزیت که آییا زۆر و مال و دانایی و واک و اِزّت و شئوکت و ستا دئیگ ببیت.“