دانیال 2:11 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹¹ اے کارا که تئوِ بادشاه لۆٹگا ائے، سکّ گران اِنت. چه هُدایان اَبێد، اے هبرا کسّ بادشاها گوَشتَ نکنت، و هُدا وَه اِنسانانی نیاما نَنِشتگ‌اَنت.“

دانیال 2:11 Кръстосани препратки

پێدایش 41:39

دێمی گۆن ایسُّپا کرت و گوَشتی: ”هُدایا اے سجّهێن چیزّ که په تئو پدّر کرتگ‌اَنت، گڑا بزان تئیی پئیمێن اگلمند و دانا دگه نێست.

پێدایش 41:8

سُهب که بوت، پِرئون پرێشان اَت. وتی مردمی راه داتنت و مِسرئے سجّهێن دانا و جادوگری لۆٹاێنتنت. پِرئونا گۆن آیان وتی وابانی کِسّه کرت، بله کَسّا آییئے واب مانا کرت نکرتنت.

زَبور 132:14

”اے منی آرامجاه اِنت، تان اَبد. من همِدا وتی بادشاهی تهتا نِندان چێا که دۆستُنَ بیت.

زَبور 68:18

آ وهدا که اَرشا بُرز بوتئے بازێن بندیگے زُرتِت، چه مردمان ٹێکی‌اِت زُرت، تنتنا چه سرکشان هم، تانکه تئو، او هُداوندێن هُدا، اۆدا جهمنند ببئے.

دَرگوَز 29:45

من اِسراییلیانی نیاما جهمنندَ بان و آیانی هُدا بان.

دَرگوَز 8:19

جادوگران گۆن پِرئونا گوَشت: ”اے هُدایی کارے.“ بله هما پئیما که هُداوندا گوَشتگ‌اَت، پِرئونئے دل سِنگ اَت و موسّا و هارونئے هبری گۆش نداشتنت.

دانیال 4:4

منِ نِبوکَدنِزَر وتی لۆگا آسودگ، وتی کلاتا وشّ و آباد اَتان.

دانیال 5:11

تئیی بادشاهیا مردے هست که آییا پاکێن هُدایانی روه مان اِنت و تئیی پیرُکئے دئورا گِندَگ بوتگ که آییا باتنی رُژنایی، سَرپدی و هکمت و هُدایانی ڈئولێن داناییے گۆن. تئیی بادشاهێن پیرُک، نِبوکَدنِزَرا اے مَرد جادوگر، ساهر، نجومی و اِستارزانتانی مستر کرتگ‌اَت،

مَتّا 19:26

ایسّایا آیانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”په انسانا نبوتنی اِنت، بله هُدائے دستا هر چیزّ بوتَ کنت.“

یوهَنّا 1:14

گال اِنسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، هما شان و شئوکت که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا سَررێچ اِنت.

یوهَنّا 14:17

بزان راستیئے هما روه که جهان آییئے مَنّگا تئیار نه‌اِنت، چێا که نگندیتی و پَجّاهیَ نئیاریت. بله شما آییا پَجّاهَ کارێت، چێا که شمئے کِرّا مانیت و شمئے دل و درونا بیت.

یوهَنّا 14:23

ایسّایا پَسّئو تَرّێنت: ”آ کَس که منا دۆستَ داریت، هما هبرانی سرا کارَ کنت که من گوَشتگ‌اَنت. منی پت آییا دۆستَ داریت و من و پتَ کاێن و آییئے کِرّا لۆگ و جاگهَ کنێن.

اِلهام 21:3

و من بُرزێن تئوارے اِشکت که چه تَهتا پێداک اَت، گوَشگا اَت: ”بچار! هُدائے منندجاه مردمانی کرّا اِنت، نون آ وت آیانی کرّا نندۆکَ بیت. آ، هُدائے مردمَ بنت و هُدا وت گۆن آیان یکجاهَ بیت.