هما وهدا که ایسّا زئیتونئے کۆهئے سرا نِشتگاَت، آییئے مرید په هلوَت و اِهوتے آتکنت و جُستِش کرت: ”بگوَش بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و تئیی بادشاهیئے آیگ و دنیائے هلاسیئے نشانی، چے اِنت؟“
هپتێن پرێشتگ که هپتێن اَزابِش گۆن اَتنت، چه پرستشگاها ڈنّا در آتکنت. آیان سپا و رُژناێن لیلُمێن گُد و پۆشاک گوَرا اَت و سێنَگا تلاهێن پَٹّیاِش بستگاَت.