26 هما که چه بادشاها لاپَ گرنت و ورنت، هما آییئے برباد کنگئے جُهدا کننت. آییئے پئوج پرۆشَ وارت و جنْگا بازێنے کُشگَ بیت.
تنتنا منی نزّیکێن دۆست که چه آییا دلجم اتان، هما که گۆن من همکاسگ اَت، آییا هم منا درۆهتگ.
آییئے بچکّێن چُکّ جنْگئے چِن و لانچا کننت و بلاهێن پئوجے یکجاهَ کننت، اے پئوج دێما کنزانَ کنت که چۆ توپّانێن هارێا سرَ رچیت و جنْگا تان دژمنئے کلاتا دێما بارت.
اِشیئے دێما بلاهێن پئوجے رۆپگ و پرۆش دئیگَ بیت و گۆن اے پئوجا یکجاه اَهد و کَرارئے شهزادگے هم تباهَ بیت.
پدا هلاسیئے وهدا، جنوبئے بادشاه آییئے سرا اُرُشَ کنت و شمالئے بادشاه جنوبئے بادشاهئے سرا توپّانێئے ڈئولا گۆن اَرّابه، اَسپتاچ و بازێن لانچێا مانَ رچیت. بازێن مُلکێئے سرا اُرُشَ کنت و چه اۆدا چۆ توپّانێا گوَزیت.
آییا پَسّئو تَرّێنت: ”آ که انّون گۆن من همکاسگ بوت، هما منا دْرۆهیت.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”چه شما دوازدهێنان یکّے، هما که انّون گۆن من همکاسگ اِنت.“
اے هبران که منَ کنان شمئے سجّهێنانی بارئوا نهاَنت. آ مردم که من گچێن کرتگاَنت، آیانَ زانان. بله پاکێن کتابئے اے هبر راست و سَرجم بئیگی اِنت که گوَشیت: هما کَس که گۆن من یَکجاه ورَگی وارتگ، هما منی هلاپا پاد آتکگ.