23 چه هما وهدا که گۆن اِشیا اَهد و کَرارے بندگَ بیت، اے چێرُکایی وتی پئیما کارَ کنت. مردمی بازَ نبنت، بله بالادستَ بیت.
آکوبئے چُکّان گۆن شِکێم و آییئے پت هَمۆرا په مَکّاری هبر کرت، چێا که شِکێما آیانی گهار دینَه زِنا کرتگاَت.
او پرێبکار! تئیی زبان، تباهی و بربادیئے پندلانَ سازیت، اَلماسێن تێگێئے پئیما.
اِشیئے دێما بلاهێن پئوجے رۆپگ و پرۆش دئیگَ بیت و گۆن اے پئوجا یکجاه اَهد و کَرارئے شهزادگے هم تباهَ بیت.
په آرامی مُلکئے سێرترێن بهرانَ پُتریت و اَنچێن کارَ کنت که اِشیئے هَپت پُشتا نکرتگ. اے وتی همراهانی نیاما پُلِتگێن مال و آوار و دئولت بهرَ کنت. تان کَسانێن وهدێا په کلاتانی گِرگا پندلَ سازیت.
اے، سکّ زۆرمندَ بیت بله چه وتی جندئے واکا نه. سکّێن بلاهێن تباهیَ کاریت و هرچے که کنت، کامیابَ بیت. اے، زۆراوَر و پاکێن مردمان تباهَ کنت.
په هۆشمندی پندلَ سازیت و کامیابَ بیت. وتی دلا وتا مزن سرپدَ بیت. بازێنے سهیگ هم نبیت و اێمنیا نِشتگێن جاگها تباهِشَ کنت. اے، شهزادگانی شهزادگئے هلاپا هم پادَ کئیت بله جِندی بے انسانی دستێا تباه کنگَ بیت.
آ چه هر پئیمێن بَدکاری، گَندگی، تَماه و بدێن هئیالان پُرّ و سررێچ بوتگاَنت، چه هَسدّ و کُنّت، هۆن و کۆش، جنْگ و جدل، مَندر و پرێب و بدواهیا پُرّ، مردمانی باپُشتا هبر کنۆک،
بێرَهبَندێن مردئے آیگ شئیتانئے کارانی بهرے. آ گۆن هر پئیمێن زۆر و درۆگێن نشانی و مۆجزهانَ کئیت و