3 من هچّ وشّێن وراکَ نئوارت. گۆشت و شراب دپ پِرَ نکرت، رۆگن پِرَ نمُشت تانکه اے سئیێن هپتگ گوَستنت.
پدا مردا منا گوَشت: ”متُرس، دانیال! هما ائولی رۆچا که تئو وتی دل په سرپد بئیگ و وتی هُدائے درگاها بێکِبر بئیگا داتگ، تئیی دْوا گۆش دارگ بوتگ و من تئیی هبرانی سئوبا آتکگان.
آ، اِشانی بُتێن هُدا، چه آسا در آورتگێن بُت و تلاه و نُگرهئے گرانبهاێن دَرپان آوارَ جنت و گۆن وت مِسرا بارت. دێمترا په لهتێن سالا آ، شمالئے بادشاهئے کارا کارَ نداریت.
پدا بادشاه وتی کَلاتا شت. سجّهێن شپا وراکی نئوارت و واب نکپت. آییئے بارگاها هچّ پئیمێن شاتکامی کنگ نبوت.
بله وهدے رۆچگَ بئے، گڑا وتی دێم و روا بشۆد و سرا چرپ کن،
تئو منی سرا رۆگن پِر نمُشت، بله آییا منی پادانی سرا اَتر پِر مُشت.