15 دهێن رۆچانی هلاسیا، دیستِش که آ، چه اے دگه وَرنایان جاندْراهتر و پزّۆرتر اَنت که شاهی وراکِش وارتگاَت.
پهرێزکارئے کَمّێن هستی چه بازێن بدکارانی هستیا گهتر اِنت.
من تئیی هُداوندێن هدا آن. منی هِزمتا بکن، من تئیی رِزک و رۆزیگا برکتَ دئیان و نادْراهیا چه تئیی جانا دورَ داران.
گڑا اپسرا آیانی هبر مَنّت و تان ده رۆچا آ چکّاستنت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: ’مردم تهنا په نان زندگَ نبیت، چه هُدائے زبانئے سجّهێن هبرانی مَنّگا زندگَ بیت.‘“