نون وتی مردمان دێم په یاپایا رئوان کن و هما شَمونا بلۆٹ و بیار که پِتْرُس هم گوَشنتی. آ، پۆست رَجۆکێن شَمونئے مهمان اِنت که لۆگی تئیابئے نزّیکّا اِنت.‘
نون پاد آ، وتی پادانی سرا بۆشت، من پمێشکا په تئو پَدّر بوتگان که ترا وتی شاهد و هِزمتکار گچێن بکنان، تان هرچے که چه من دیستگِت و دێمترا گندئے، په آیان گواهی بدئیئے.
گڑا، اِشئیا نَبی په دلێری و تمردی چه هُدائے کئولا گوَشیت: ”منا همایان در گێتک که منی شۆهازا نهاتنت، من وتا په همایان پَدّر کرت که منی جُست و پُرسا نهاتنت.“
چه آ پاکی و پَلگاریا ناسَهیگ و ناسَرپد اَتنت که چه هُدائے نێمگا اِنت و وتی جندئے پاکی و پَلگاریئے جۆڑێنگئے جُهدا اَتنت، پمێشکا وتا آ پاکی و پَلگاریئے دستا نداتگِش که چه هُدائے نێمگا اِنت.
پمێشکا منی دُردانَگان! اَنچُش که شما مُدام پرمانبردار بوتگێت، نه تهنا آ وهدا که من شمئے کرّا اَتان، اَنّون هم که من اۆدا نهآن، اَنگت گێشتر پرمانبردار اێت. گڑا په تُرس و لَرز وتی نجاتئے رُست و رُدۆمئے جُهدا بکنێت.