”من یاپائے شهرا دْوا کنگا اَتان، منا شُبینگ بوت و گۆن اِلهامے دیستُن که چه آسمانا مزنێن پَرزۆنَگپئیمێن چیزّے چه هر چارێن لَمبان اێر آیانا دێم په من پێداک اِنت.
یاپائے شهر چه لُدَّها نزّیکّ اَت. وهدے یاپائے نندۆکێن مرید سهیگ بوتنت که پِتْرُس لُدَّهئے شهرا اِنت، آیان دو مردم راه دات و مِنّتگیریاِش کرت که پِتْرُس زوتّ آیانی کِرّا بیئیت.