41 پِتْرُسا آییئے دست گپت و اۆشتارێنت، باوَرمند و جنۆزامی تئوار کرتنت و تَبیتایی زِندکا آیانی دستا دات.
گۆن وتی پتا گوَشتِش: ”ایسُّپ اَنگت زندگ اِنت. اِشیا بِلّ، سجّهێن مِسرئے هاکم اِنت.“ آکوب هُشک و هئیران بوت. آیانی سرا باوَری نبوت.
هُداوند درامدانی نِگهپانیا کنت و چۆرئو و جنۆزامانی هئیالا داریت، بله بدکارانی راها چَپّ و چۆٹَ کنت.
ایسّا نزّیکّا شت، آییئے دستی گپت و پادی کرت. آییئے تَپ کپت، آ وشّ بوت و آیانی هِزمت کنگا لگّت.
وهدے شهرئے دروازگئے نزّیکّا رَست، دیستی مردم یکّ مُردگے چه شهرا ڈنّ برگا اَنت که آ وتی جنۆزامێن ماتئے یکّێن چُکّ اَت. شهرئے بازێن مردم هم، گۆن آ جنۆزاما گۆن اَتنت.
مُردگ پاد آتک و نِشت و هبرا لگّت. ایسّایا آ وَرنا ماتئے دستا دات.
آ وَرنااِش، زِندگ و دْراه آییئے لۆگا برت و آیان مزنێن تسلّا و دِلبڈّیے رَست.
نون آییئے راستێن دستی گپت و اۆشتارێنتی. هما دمانا آییئے پاد و پادانی مُچّ، تئیار و زۆرمند بوتنت.
هما رۆچان که مرید گێشا چه گێشتر بئیان اَتنت، یونانی یَهودی چه اِبرانی یَهودیان گِلگدار اَتنت که هر رۆچیگێن وَرد و وراکئے بهر کنگا، آیانی جنۆزامان چیزّے نرسیت.
هَنّانیایا پَسّئو دات: ”او هُداوند! من چه بازێنێا اِشکتگ که اورشَلیما، شاوولا تئیی باوَرمند باز آزار داتگاَنت.
پِتْرُس سات و سپر کنان اَت و لُدَّهئے شهرئے نندۆکێن هُدائے پَلگارتگێن مردمانی گوَرا آتک.
هما جنۆزام که هَکّ و دل هاجتمند اَنت، آیانی هئیالا بدار.
جنۆزامے که هَکّ و دل هاجتمند و بێکَس اِنت، وتی اُمێتا گۆن هُدایا بندیت و شپ و رۆچ دْوا کنت و چه هُدایا کُمکَّ لۆٹیت.