ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”اگن تئو بزانتێن که هُدائے داد و بَکشش چێے و اے کئے اِنت که چه تئو آپَ لۆٹیت، گڑا اَلّما تئو گۆن آییا دَزبندی کرتگاَت که منا آپ بدئے و آییا ترا زنداپ داتگاَت.“
”من یَهودیے آن و منی پێدائِشئے جاگه، کیلیکیَهئے دَمگا، تَرْسوسئے شهر اِنت، بله منی رُست و رُدۆم همِدا اورشَلیما بوتگ. گامالیَل منی استاد بوتگ و مئے پت و پیرُکانی سَرجمێن شَریَت من چه هماییا در برتگ. په هُدا و آییئے رَزایا باز واهگدار و هُدۆناک بوتگان، اَنچُش که مرۆچی شما هُدۆناک اێت.