57 آیان گۆن اے هبرانی اِشکنگا، وتی گۆش بند کرتنت و کوکّارِش کرت. رَندا، سجّهێن همشئور بوتنت و اِسْتیپانئے سرا هَمله و اُرُشِش برت.
آیان زهرے مان اِنت چُش که مارئے زهرا، سْیَهمارێئے ڈئولا اَنت که گۆشی بستگاَنت و
اے مرد، یَهودیان گپتگاَت و آییا کُشگی اَتنت. بله وهدے من سهیگ بوتان که آ رومی باشندَهے، گڑا گۆن سپاهیگ شتان و من چه آیانی دستا رَکّێنت.
گۆن اِسْتیپانئے هبرانی اِشکنگا، آ سکّ زهر گپتنت و په آییا دنتان گَدرۆشگا لگّتنت.
گوَشتی: ”آسمانا پَچ گِندگا آن و انسانئے چُکّ، هُدائے راستێن نێمگا اۆشتاتگ.“
کَشّان کنان، چه شهرا ڈنّ، در کرت و سِنگسار کنگِش بِندات کرت. هما مردمان که آییئے سرا درۆگێن شاهدی داتگاَت، وتی شال و کباه چه گوَرا در کرت و شاوول نامێن مردێئے کِرّا اێر کرتنت.