46 داوودا، هُدائے وشّێن واهگ و رهمت گۆن اَت و لۆٹتی په آکوبئے هُدایا جاگه و هنکێنے اَڈّ بکنت،
هُداوندا گۆن داوودا سئوگندے وارت، کئولے کرتی و چه وتی زبانا نبجّیت، که: ”من چه تئیی اۆبادگان یکّے تئیی بادشاهی تهتا نادێنان.
رَندا هُدایا آ، چه بادشاهیئے تَهتا اێر گێتک و داوود آیانی بادشاه کرت. هُدایا په آییا گواهی دات که ’منی دل چه یَسّیئے چُکّ داوودا رازیگ اِنت و آ منی هر واهگا سَرجمَ کنت.‘