3 پمێشکا، او براتان! چه وت هپت اَنچێن نێکنامێن مردم گچێن بکنێت که چه پاکێن روه و هُدایی زانت و زانگا سررێچ ببنت تان اے زِمّه و ڈُبَّها همایانی کۆپگا بلَڈّێن و
چه سجّهێن مهلوکئے نیاما بودناکێن مردم گچێن کن، هما که هُداتُرس و پُراِهتبار اَنت و چه نارئواێن پائِدگا نپرتَ کننت. مهلوکا هزار هزار، سد سد، پنجاه پنجاه و ده دها بهر کن و چه اے مردمان هر یکّے، یکّ ٹۆلیێئے مستر کن.
پمێشکا باید اِنت اَنچێن مردمے گچێن کنگ ببیت که هُداوندێن ایسّائے آیگ و رئوگئے سجّهێن وهدا گۆن ما گۆن بوتگ، بزان چه یَهیائے دستا ایسّائے پاکشۆدیا بگر، تان هما رۆچا که آ چه مئے نیاما چست کنگ بوت. آ باید اِنت گۆن ما هۆریگا، ایسّائے جاه جنَگئے گواهیا بدنت.“
آیانی دستا کاگدے داتِش که اے ڈئولا اَت: ”ما، کاسِد و کِلیسائے کماشێن مردم و شمئے برات، شمارا، بزان اَنْتاکیَه، سوریه و کیلیکیَهئے درکئومێن باوَرمندێن براتان دْرۆت و دْرَهباتَ دئیێن.
دوازدهێن کاسِدان، سجّهێن مرید لۆٹتنت و گوَشتِش: ”اے هبر شَرّ نهاِنت که ما وَرد و وراکئے وَنڈ و بهر کنگئے کارانی سئوَبا، چه هُدائے پاکێن هبرئے هِزمتکاریا نادلگۆش ببێن.
اے شئور، سجّهێنان دۆست بوت و اے مردمِش گچێن کرتنت: اِسْتیپان که چه ایمان و پاکێن روها پُرّ اَت، پیلیپُس، پْروکورُس، نیکانور، تیمون، پارمیناس و اَنْتاکیَهئے یَهودی بوتگێن باوَرمند نیکولاس.