مرید، په آییئے مِستاگئے شِنگ و تالان کنگا، هر مُلک و شهرا شتنت و هُداوند هم آیانی همراه اَت و گۆن بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیان، وتی هبرانی بَرهَکّیای راست و پَدّر کرت.
پولُس و بارنابایا تان بازێن وهدے همۆدا داشت و په نَتُرسی هُداوندئے بارئوا شاهدیاِشَ دات. هُداوندا آ، په مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش دارگا واک و توانَ داتنت و اے ڈئولا پَدّریَ کرت که آییئے مِهر و رهمتئے کُلئو و پئیگام راست اِنت.
آییا تان باز رۆچا اَنچُش گوَشان کرت. گُڈسرا، پولُس دِلرێش و بێزار بوت، چَکّی تَرّێنت و گۆن جِنّا گوَشتی: ”من ترا په ایسّا مَسیهئے ناما هُکمَ دئیان که چه اِشیا در کَپ.“ هما دمانا جِنّ چه آییا در آتک.
آییا اے کار، چه نشانی و مۆجزهانی واک و کدرتا، گۆن هُدائے روهئے زۆرا کرتگاَنت. گڑا چه اورشَلیما بگر تان ایلیریکومئے دَمگا، من سجّهێن راها تَرّ و گَرد کرتگ و مَسیهئے وشّێن مِستاگ په سَرجمی جار جتگ.