شما منا گچێن نکرتگ، من شمارا گچێن کرتگ و دێم داتگ که شما برئوێت و بَر و سَمر بیارێت، اَبدمانێن بَر و سَمر. گڑا هرچے که منی نامئے سرا چه پتا بلۆٹێت، شمارا دنت.
پولُس و بارنابایا تان بازێن وهدے همۆدا داشت و په نَتُرسی هُداوندئے بارئوا شاهدیاِشَ دات. هُداوندا آ، په مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش دارگا واک و توانَ داتنت و اے ڈئولا پَدّریَ کرت که آییئے مِهر و رهمتئے کُلئو و پئیگام راست اِنت.
آیان که پِتْرُس و یوهَنّائے دِلێری و بهادُرّی دیست و زانتِش که آ ناواننده و آمیێن مردم اَنت، هئیران بوتنت. رندا پَجّاهِش آورتنت، که آ ایسّائے همراه بوتگاَنت.
من گۆن مزنێن دلجمیے اُمێتَ کنان که هچّ پئیما پَشَل و شَرمندگ کنگ مبان و نون هم مُدامیگێن ڈئولا دِلێر ببان و منی جسم و جانئے تها مَسیها شان و شئوکت برسیت، تُرے زندگ بمانان یا بمِران.