21 گڑا چه گێشترێن تُرسێنگ و پادتراپ. دئیگا رند، آاِش یله داتنت. په آیانی سِزا دئیگا شَرّێن راهے ندیستِش، چێا که گۆن اے اَجَبَّتێن کارئے گِندگا سجّهێن مردمان هُدا سَتا کرت و ساڑات.
وهدے مردمان دیست که گُنگ هبر کنگا اَنت، مُنڈ دْراه بئیگا اَنت، لَنگ تَرّگا اَنت و کۆر گِندگا اَنت، گڑا اِسراییلی هئیران بوتنت و وتی هُدااِش ستا و سنا کرت.
لۆٹتِش ایسّایا دَزگیر بکننت، بله چه مردمانَ تُرستِش، چێا که مردمانی چمّا ایسّا پئیگمبرے اَت.
بله گوَشتِش: ”ائییدئے رۆچان نه، چُش مبیت که مردم آشۆپ بکننت.“
اَنچُش که ایسّایا جِنّ کَشّت، گُنگ هبر کنگا لگّت. سجّهێن مردم هئیران بوتنت و گوَشتِش: ”چُشێن کار هچبر اِسراییلا گِندگ نبوتگ.“
وهدے مردمان اے کار دیست، تُرستِش و هُدااِش ستا کرت و ساڑات که مردمی اینچک واک و اِهتیار داتگاَنت.
وهدے ایسّایا چُش گوَشت، آییئے سجّهێن بَدواه پَشَل و شرمندگ بوتنت. بله اے دگه سجّهێن مردم چه ایسّائے اے مۆجزه و اَجَبێن کاران باز وَشدل و شادان بوتنت.
شَریَتئے زانۆگر و مزنێن دینی پێشوایان زانت که ایسّایا اے مِسال همایانی بارئوا آورتگ. پمێشکا، شئورِش کرت هما دمانا ایسّایا بگرنت، بله چه مردمانَ تُرستِش.
او اگن بگوَشێن که ’مردمی کارے بوتگ،‘ گڑا مردم مارا سِنگسارَ کننت، چێا که آیانی سِتک و باور همِش اِنت که یَهیا نبیے بوتگ.“
مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر په ایسّائے کۆشارێنگا، راه و نیمّۆنے شۆهاز کنگا اَتنت، بله چه مردمانَ تُرستِش.
چه اے کارئے گِندگا، اۆدئے نِشتگێن مردم هئیران و هَبَکّه بوتنت، هُدااِش سَتا کرت و ساڑات و په تُرسے گوَشتِش: ”مرۆچی ما چۆنێن بَه مانگێن کار دیستگ!“
بله چُش هم مبیت که اے هبر مردمانی نیاما گێشتر شِنگ و تالان ببیت. باید اِنت آیان بتُرسێنێن که دگه برے په ایسّائے ناما گۆن هچکَسا هبر مکننت.“
آ مرد که گۆن اے مۆجزها دْراه بوتگاَت، اُمری چِلّ سالا گێش اَت.
باوَرمند، مردمانی گوَرا باز اِزَّتمند اَتنت، بله چه آ دگران کَسێا اے دل و جُریت نێستاَت که گۆن آیان هۆر ببیت.
گڑا پرستشگاهئے نِگهپانانی سرۆک گۆن وتی سپاهیگان شت و کاسِدِش گپت و آورتنت، بله په زۆر نه، چێا که تُرستِش ”چۆ مبیت مردم مارا سِنگسار بکننت.“
کاسِدِش لۆٹت و آورتنت، لَٹّ و کُٹّ کناێنت و مکن کرتنت که په ایسّائے ناما دگه برے هبر مکننت. نون یلهاِش داتنت.