7 جَزیرهئے سردار پوبْلیوسئے مِلکت و جایداد نزّیکّ اَتنت، سردار مئے کِرّا آتک و مارا وتی لۆگا برتی و تان سئے رۆچا مهمانی کرت.
آییا، وتا گۆن والی سِرگیوس پولُسا همگرَنچ کرتگاَت. والی، زانتکارێن مردے اَت. آییا، په هُدائے هبرئے اِشکنگا، بارنابا و شاوول لۆٹتنت.
آ وهدا که گَلّیو اَکایَهئے دَمگئے والی اَت، یَهودی مُچّ بوتنت و پولُسئے سرا اُرُش و هملهاِش برت، گپت و هَکدیوانئے دێما پێشش کرت.
په سواریا، پولُسا اسپ هم بدئیێت تان آییا په وشّی و سلامتی، والی پیلیکْسئے کِرّا برسێننت.“
اۆدئے مردمان گۆن ما بێدروَرێن مهربانیَ کرت، هئور گوارگا اَت و سکّ سارت اَت، آیان مزنێن آسے رۆک کرت و مارا وشّاتک کنانا گوَشت: ”وتا بتاپێت و گرم بکنێت.“
مردم چارگا اَتنت که اَلّما آییئے جسم و جان گواتَ گیپت یا کپیت و مریت. تان دێرا ودارِش کرت بله وهدے دیستِش آییا چُشێن هچّ چیزّے نبوت، گڑا آیانی هئیال بدل بوت و گوَشتِش: ”اے چه هُدایان یکّے.“
هما رۆچان سردارئے پت تپیگ اَت و لاپرِچێا گپتگاَت. پولُس آییئے کِرّا شت، دستی بَڈّا جت و گۆن وتی دْوایا دْراهی کرت.
آ وتی شرّێن کارانی سئوَبا وَشنامێن مردمے ببیت. اَنچێن مردمے ببیت که وتی چُکّی شَرّ رۆدێنتگاَنت، مهمانداریای کرتگ، پلگارتگێنانی هِزمتی کرتگ، پرێشانێن مردمانی کُمکّی کرتگ و په هر پئیمێن شَرّێن کارا مُدام تئیار بوتگ.