5 بله پولُسا وتی دست چَنڈت، مار آسا کپت و پولُسا هچّ نبوت.
شێر و مارانی سرا گَردئے، رُستگێن شێر و سیهمارانی سَرَگان پادمالَ کنئے.
ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیزّ هم بوَرنت، آیان هچّ پرواهَ نبیت. گۆن باوَرمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.“
من شمارا هما واک و اِهتیار داتگ که مار و زومّ و دژمنئے سجّهێن واک و کدرتا لگتمال بکنێت. هچّ چیزّ شمارا تاوان داتَ نکنت و نُکسانَ نرسێنیت.
مردم چارگا اَتنت که اَلّما آییئے جسم و جان گواتَ گیپت یا کپیت و مریت. تان دێرا ودارِش کرت بله وهدے دیستِش آییا چُشێن هچّ چیزّے نبوت، گڑا آیانی هئیال بدل بوت و گوَشتِش: ”اے چه هُدایان یکّے.“
سُهل و اێمنیئے هُدا، همے زوتّان شئیتانا شمئے پادانی چێرا هورتَ کنت. مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے رهمت شمئے همراه بات.