10 آیان هر پئیما مارا باز شرپ دات و رندا، رئوگئے وهدا په سات و سپرا هرچے تۆشگ که مارا پکار اَت داتِش.
هما که بدکار آییئے چمّان هکیر و بےارزش ببنت، هُداتُرسان اِزّت و هُرمت بدنت و وتی لبزئے سرا وپا بکنت، تُرے زَلَر و زیان بگندیت،
مالٹائے جَزیرها سئے ماها جَلّگا رَند، چه اِسْکَنْدَریَهئے شهرا آتکگێن بۆجیگێا سوار بوتێن. بۆجیگئے دێمی نێمگا دریائے جاڑێن بُتانی نشان پِر اَت.
رَندا آ جَزیرهئے اے دگه ناجۆڑێن مردم پولُسئے کِرّا آتکنت و دْراه بوتنت.
منی هُدا شمئے هر زلورتا وتی جندئے پُرشئوکتێن مال و هستیئے هسابا و ایسّا مَسیهئے برکَتا پورهَ کنت.
چه مردمان تئوسیپئے لۆٹۆک هم نبوتگێن، نه چه شما و نه چه دگران، بِلّ تُرے مَسیهئے کاسدیئے ناما ما وتی اِهتیار پێش داشت کُرتگاَت.