32 پمێشکا سپاهیگان ساد بُرِّتنت و کَٹی دریایا یله دات.
واهندا وتی لُچّ و دُزّێن هسابدار شاباش گوَشت، که آییا اے کار، گۆن اَگلمندی کرتگاَت. چێا که اے وهدئے چُکّ گۆن وتی زمانگئے مردمان دنیایی گیر و دارانی در برگا، چه نورئے چُکّان بزان هُدایی مردمان آکِلتر اَنت.
گڑا چه سادا هئیزرانے جۆڑی کرت و سجّهێن سئوداگر و پَس و گۆکی چه پرستشگاها گلّێنتنت و سَرّاپانی زرّ و سِکَّهای هم رێتکنت و ٹێبَلی چپّی کرتنت.
پولُسا گۆن پئوجی اَپسر و سپاهیگان گوَشت: ”اگن جانشۆان بۆجیگ یله دات و جِستنت، گڑا شما رَکّتَ نکنێت.“
وهدے گوَربام نزّیکّ بوت، پولُسا سجّهێن دِلبڈّی دات و گوَشتنت: ”شما تان چارده رۆچا ودار کرتگ که بارێن چے بیت و وَرد و وراکۆ دست هم نجتگ.