22 بله نون گۆن شما دَزبندیَ کنان وتی دلا ڈَڈّ کنێت، بۆجیگَ بُڈّیت بله شمئے جندا هچَ نبیت.
آ چه بدێن هالانَ نتُرسیت، دلی جَم اِنت، تئوکلی هُداوندئے سرا اِنت.
هما شپا هُداوندێن ایسّا پولُسئے دێما آتک و اۆشتات. گوَشتی: ”او پولُس! دلا مزن کن، اَنچُش که تئو اورشَلیمئے شهرا په منی مِستاگا شاهدی داتگ، همے ڈئولا رومئے شهرا هم ترا شاهدی دئیگی اِنت.“
او براتان! دلا ڈَڈّ کنێت چێا که منا هُدائے سرا سِتک اِنت و دلجم آن، پرێشتگا هرچے منا گوَشتگ، اَلّما هما ڈئولا بیت.
پولُسا گۆن پئوجی اَپسر و سپاهیگان گوَشت: ”اگن جانشۆان بۆجیگ یله دات و جِستنت، گڑا شما رَکّتَ نکنێت.“
پمێشکا من گۆن شما دَزبندیَ کنان چیزّے بوَرێت تان زِندگ بمانێت، چه شما هچکَسئے سرئے مودانی ٹالے هم زیانَ نبیت.“
چه اِشیا سجّهێنانی دل ڈَڈّ بوت و آ هم ورگا لگّتنت.
اے دگه مردم، لهتێن تَهتگێن دارانی کُمکّا و لهتێن بۆجیگئے اے دگه ٹُکّرانی سرا وتا هُشکیا برسێننت. اے ڈئولا سجّهێن مردم په وشّی و سلامتی تئیابا اێر کپتنت.