5 چه شما لهتێن مستر و کماش منی همراهیا همۆدا بیئیت، اگن آییا مئیار و گناهے کرتگ گڑا همۆدا آییئے سرا بُهتام بجنێت.“
وهدے پولُسا هبر کنگی اَت، گَلّیوا دێم گۆن یَهودیان کرت و گوَشتی: ”او یَهودیان! اگن اے مردا مئیارے یا مزنێن رَدێن کارے بکرتێن، من شمئے هبر گۆش داشتگاَت.
وهدے منا هال رَست که په آییئے کُشگا پندلے سازگ بوتگ، هما دمانا تئیی گوَرا راهُن دات. من، هما مردم که آییئے سرا بُهتامَ جننت، پرمان داتگاَنت که گۆن آییا وتی اَڑا تئیی دێما پێش بکننت.“
نون تئو وت آییا جُست و پُرس بکن، هما بِڈّ و بُهتام که ما آییئے سرا جتگاَنت، آیانی راستیا سهیگ ببئے.“
من گوَشتنت: ’رومیانی رَهبند اِش اِنت، تان وهدے کَسێا بُهتام جنۆکانی دێما وتی دێمپانیئے مۆه دئیگ مبیت، آ سِزا دئیگَ نبیت.‘
منی زانگا، اِشیا چُشێن مزنێن مئیار و گناهے نکرتگ که کُشگ ببیت، بله وهدے اِشیا لۆٹت که کئیسَرئے هَکدیوانا پێش کنگ ببیت، گڑا من شئور کرت رومئے شهرا راهی بدئیان.
پِستوسا پَسّئو دات: ”پولُس کئیسَریَها بندیگ اِنت، منا وت په همے زوتّان همۆدا رئوگی اِنت.
هَشت تان ده رۆچا گۆن آیان نندگا رند، پِستوس کئیسَریَها پِر ترّت. دومی رۆچا آییا هَکدیوان کرت و هُکمی دات که پولُسا بیارنت.