12 مزنێن پرستشگاها، منا هچکَسا گۆن یکّێا په جێڑه و دَپجاکا ندیستگ، شهر و کَنیسَهان هم مردم نشۆرێنتگاَنت.
وهدے ایسّا و سئیێن مرید پِر ترّت و اے دگه مریدانی کِرّا آتکنت، مردمانی مزنێن رُمبے دیستِش. لهتێن شَریَتئے زانۆگر هم همۆدا اَت و گۆن مریدان دَپجاکا اَت.
گڑا چێا چه من جُستَ گرئے؟ چه همایان جُست بگر که منی هبرِش اِشکتگاَنت. آ زاننت که من چے گوَشتگ.“
وتا پاک و پَلگار کرتگاَت که آیان منا مزنێن پرستشگاها دیست، نه مردمانی مُچّی و مێڑیے هستاَت و نه هم آشۆپ و بلوایے.
گپّ اِش اِنت که اے مرد، پولُس، مزنێن پلێنڈ و پِتنهسازے و سَرجمێن دنیائے یَهودیانَ شۆرێنیت. ناسِری نامێن یکّ ناراهێن ٹۆلیێئے سرۆکے.
پولُسا په وتی بێمئیاریئے پَدّر کنگا درّاێنت: ”من په یَهودی شَریَت و مزنێن پرستشگاه و په رومئے کئیسَرا، هچّ ڈئولێن رَد و نارَهبندێن کارے نکرتگ.“
سئے رۆچا رَند، پولُسا رومئے شهرئے یَهودیانی کماش وتی کِرّا لۆٹتنت. وهدے آتک و یکجاه بوتنت، گۆن آیان گوَشتی: ”او منی براتان! هرچُنت من په وتی کئوم و پت و پیرُکی دۆد و رَبێدگان هچّ ڈئولێن رَدێن کارے نکرتگ، بله اَنگت لهتێن مردما منا اورشَلیما گراێنتگ و رومیانی دستا داتگ.