9 باز جاک و جیک بوت و پَریسیانی شَریَتئے لهتێن زانۆگرا په نمَنّگ گوَشت: ”ما په اے مردا هچّ مئیارے نگِندێن، بلکێن یکّ روه یا پرێشتگێا گۆن اِشیا هبر کرتگ.“
شَریَتئے پَریسی زانۆگران، وهدے ایسّا گۆن اے ڈئولێن مردمان یکجاه ورگا دیست، گۆن ایسّائے مریدان گوَشتِش: ”آ چێا گۆن سُنگی و گُنهکاران هۆر نِشتگ و ورگا اِنت؟“
پیلاتوسا، سئیمی رَندا چه آیان جُست کرت: ”چیا بارێن؟ اے مردا چِه بدێن کارے کرتگ؟ من په اِشیا هچّ چُشێن مئیارے نگندان که کۆشئے هُکما بدئیان، پمێشکا اَدَبیَ دئیان و یلهیَ کنان.“
پیلاتوسا گۆن مزنێن دینی پێشوا و آ دگه مردمان گوَشت: ”من په اے مردا هچّ مئیارے نگندان.“
پَریسی و آیانی شَریَتئے زانۆگران، گۆن ایسّائے مریدان گِلگ کنانا گوَشت: ”شما چێا گۆن سُنگی و گُنهکاران یکّێن وانئے سرا ورێت و نۆشێت؟“
مردمانی هما رُمب که اۆدا اۆشتاتگاَت، گۆن اے تئوارئے اِشکُنگا گوَشتِش: ”اے گْرندئے تئوار اَت.“ دگه لهتێنا گوَشت: ”پرێشتگێا گۆن اِشیا هبر کرت.“
پمێشکا، اگن هما داد و بَکشش که چه هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سرئے باوَرمندیا مارا دئیگ بوتگاَت، هُدایا آیانا هم داتگ، گڑا من کئے اَتان که هُدائے کارانی دێما بۆشتاتێنان.“
راها، وهدے دَمِشْکئے شهرئے نزّیکّا رَستگاَتان، نێمرۆچئے وهدا اَناگت چه آسمانا منی چپّ و چاگردا تْرندێن رُژنے دْرپشت.
زمینا کپتان و تئوارے اِشکتُن که منا گوَشتی: ’شاوول، او شاوول! تئو چێا منا آزارَ دئیئے؟‘
سهیگ بوتان که آییا وتی شَریَتئے جێڑهانی سرا مئیاریگ کنگا اَنت و آییا هچّ چُشێن کارے نکرتگ که کئید و بند، یا مَرکئے سِزاوار ببیت.
سَدوکیانی باور اِش اِنت که مُردگ پدا زندگَ نبنت و نه پرێشتگ هست و نه روه، بله پَریسی اے سجّهێنانَ مَنّنت.
منی زانگا، اِشیا چُشێن مزنێن مئیار و گناهے نکرتگ که کُشگ ببیت، بله وهدے اِشیا لۆٹت که کئیسَرئے هَکدیوانا پێش کنگ ببیت، گڑا من شئور کرت رومئے شهرا راهی بدئیان.
وهدے در آیگا اَتنت، وتمانوت گوَشگا اَتنت که ”اے مردا چُشێن مزنێن مئیارے نکرتگ که جێل کنگ یا کُشگ ببیت.“
اے هبرا، من پمێشکا زانان که دۆشی چه هما هُدائے نێمگا که من آییئیگ آن و آییئے هِزمتکار آن، پرێشتگے آتک، منی کَشا اۆشتات و
بله اگن چه هُدائے نێمگا اِنت، شما اِشان داشتَ نکنێت. گڑا بزانێت که آ وهدا شمئے جنْگ گۆن هُدایا بیت.“ آییئے هبرِش مَنِّت،
شاوول زمینا کپت و تئوارے اِشکتی: ”شاوول، او شاوول! تئو چێا منا آزارَ دئیئے؟“