4 پولُسئے کَشا اۆشتاتگێن مردمان گۆن آییا گوَشت: ”ترا لَجَّ نکنت هُدائے نامێنتگێن دینی پێشوایا بےاِزّتَ کنئے؟“
بَهتاور اێت شما که په منیگی مردم شمارا دُژمانَ دئینت و آزارَ رسێننت، شمئے پُشتا درۆگَ بندنت و بدَ گوَشنت.
گڑا پولُسا گوَشت: ”هُدا ترا جنت، او اِسپێتی پِر مُشتگێن دیوال! تئو شَریَتئے رهبندانی رَندگیریا منی مئیار و بێمئیاریئے گیشّێنگا اِدا ائے، بله اے کارئے بدلا گۆن منی شَهمات جناێنگا شَریَتئے رَهبندان پْرۆشگا ائے.“
پولُسا پَسّئو دات و گوَشت: ”او براتان! من نزانتگ که اے، هُدائے نامێنتگێن مسترێن دینی پێشوا اِنت. چێا که نبشته اِنت ’وتی کئومئے پێشوایا بَد و رَد مگوَشێت.‘“