18 ایسّا مَسیهُن دیست که منا گوَشتی: ’زوتّ کن. چه اورشَلیما در کپ، چێا که اِدئے مردم منی بارئوا تئیی گواهیا نمَنّنت.‘
اگن کَسے شمارا وشّاتکَ نکنت یا شمئے هبران گۆشَ نداریت، آ لۆگ یا شهرا بِلّێت و یله کنگئے وهدا، وتی پادانی دَنز و هاکان همۆدا بچَنڈێت و بتکێنێت.
وهدے شمارا یکّ شهرێا آزارَ رسێننت گڑا بتچێت و دگه شهرێا برئوێت. شمارا راستێنَ گوَشان، تانکه شما اِسراییلئے سجّهێن شهران سر ببێت، من که انسانئے چُکّ آن، پێسرا کایان.
آ وهدا هما که یَهودیَها اَنت، کۆهان بتچنت، آ که اورشَلیما اَنت ڈنّا در بکپنت و آ که چه شهرا ڈنّ اَنت شهرا مرئونت.
نون چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و دێم په هُدایا واتَرّ بکنێت تانکه شمئے گناه و مئیار شۆدگ ببنت،
گۆن یونانی یَهودیانی هم گپّ و تْرانَ کرت. بله آ، شاوولئے کُشگئے رَندا اَتنت.