16 نون چێا مهتل ائے؟ پاد آ، ایسّائے ناما بگر، پاکشۆدی بکن که چه وتی گناه و مئیاران پاک و پَلگار ببئے.‘
تئیی هُکمانی منّگا اِشتاپَ کنان، دێرَ نکنان.
په سَرجمی منا چه مئیارباریان بشۆد و چه گناهانُن پاک کن!
پِتْرُسا گوَشت: ”من هچبرَ نئیلان که تئو منی پادان بشۆدئے.“ ایسّایا گوَشت: ”اگن ترا مشۆدان، ترا چه من هچّ وَنڈ و بهرے نرسیت.“
آ رۆچا، هرکَس هُداوندئے ناما بگیپت، رَکّیت.“‘
پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و چه شما هرکَس ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی بکنت، تانکه هُدا شمئے گناهان ببَکشیت. آ وهدا شمارا هُدائے پاکێن روه، تُهپه و ٹێکیَ رسیت.
هما وهدا که اِسْتیپانا سِنگسار کنگا اَتنت، اِسْتیپان دْوا کنانا گوَشگا اَت: ”او هُداوندێن ایسّا! په منی نَدریگێن ساهئے زورگا رزامند باتئے.“
اِدا هم گۆن مزنێن دینی پێشوایانی اِهتیارا آتکگ که سجّهێن هما مردمان بگیپت و بندیگ بکنت که تئیی ناما گرنت.“
هما دمانا، چه آییئے چمّان کُچَلپئیمێن چیزّے کپت و آییئے چمّانی رُژن پدا آتک. گڑا آ پاد آتک و پاکشۆدیای کرت.
چێا که شما سجّهێن مَسیهئے ناما پاکشۆدی دئیگ بوتگێت و مَسیهئیگ اێت و نون آ شمئے سِتر اِنت که شما پۆشِتگ.
هُدایا مارا رکّێنت. مارا مئے نێکێن کارانی سئوَبا نرکّێنتی، وتی رهمئے سئوَبا رکّێنتی. آییا مارا شُشت و پاکێن روهئے برکتا نۆکێن زندے دات و اے پئیما مارا رکّێنتی.
همے آپ شمئے پاکشۆدیئے مِسال و نمونه اِنت که انّون شمارا رَکّێنیت. پاکشۆدی جسم و جانئے زاهری چِلّان پاکَ نکنت، اے په پاکێن وجدان و جَبینا، گۆن هُدایا شمئے دَزبندی اِنت که چه ایسّا مَسیهئے جاه جنَگئے وَسیلها شمارا رسیت،