4 ما اۆدئے مرید شۆهاز کرتنت و تان هپت رۆچا آیانی کِرّا جَلِّتێن. آیان، چه پاکێن روهئے نێمگا گۆن پولُسا گوَشت که اورشَلیما مرئوت.
وهدے شهر یا مێتگێا رئوێت، گڑا اَنچێن مردمے شۆهاز بکنێت که شمئے مهمان کنگئے لاهک ببیت و تان رُکستَ نبێت هماییئے کِرّا بدارێت.
وهدے شاوولی در گێتک، گۆن وت اَنْتاکیَها برتی. اۆدا اے دوێن، تان سالێا گۆن کِلیسائے باوَرمندان هۆر بوتنت و بازێن مردمے درس و سَبکِّشَ دات. اے اَنْتاکیَهئے شهر اَت که ائولی رندا مرید، ”مَسیهی“ گوَشگ بوتنت.
هما زمانگا که اَپولُس کُرِنْتا اَت، پولُس هم چه مُلکئے نیامی هَند و دَمگان گوَزان، اِپێسُسئے شهرا آتک و رَست. اۆدا لهتێن مریدی دیست.
چه کئیسَریَهئے شهرا لهتێن مرید مئے همراه بوت، آیان مارا په دارگ و مهمان بئیگا مَناسون نامێن باوَرمندێئے لۆگا برت. آ چه ایسّائے ائولی مَنّۆگران اَت و بێها کِبْرِسیے اَت.
اۆدا ما وتی لهتێن باوَرمندێن برات دیست و آیان لۆٹت تان هپتگێا آیانی کِرّا بدارێن. چه اۆدا رومئے شهرا رَستێن.
من آییا سهیگَ کنان که په منی ناما آییا چینچُک آزار سَگّگی اِنت.“
وهدے رومئے شهرا آتک، منا سَکّ باز شۆهازی کرت و دری گێتک.
هُداوندئے رۆچا هُدائے روه منی دلا پُترت و من اِشکت که پُشتا بُرزێن تئوارے بوت، گوَشئیگا کَرنائے تئوارے اَت.